فناوری های اینترنت اشیا
پیشرفت اخیر در فناوری های ارتباطاتی مانند اینترنت اشیا (IoT) بطور قابل توجهی از حس کردن سنتی محیط های پیرامون سبقت گرفته است. فناوری های IoT می توانند نوسازی هایی به وجود آورند که کیفیت زندگی را بهبود دهند و قادر به جمع آوری، ارزیابی و درک محیط های پیرامون باشند. این شرایط، فرم های ارتباطاتی جدید میان اشیا و انسان ها را سهولت می بخشند و بنابراین امکان تحقق شهرهای هوشمند را فراهم می سازند. IoT یکی از زمینه های نوظهور با سریع ترین توسعه در تاریخ محاسبات با براورد 50 میلیارد دستگاه تا اواخر سال 2020 می باشد. از طرفی، فناوری های IoT نقش مهمی در تقویت کاربردهای هوشمند زندگی واقعی مانند مراقبت های بهداشتی هوشمند، خانه های هوشمند، حمل و نقل هوشمند و آموزش هوشمند ایفا می کنند. از طرف دیگر، ماهیت متقاطع و مقیاس بزرگ سیستم های IoT با مولفه های متعدد موجود در گسترش چنین سیستم ها منجر به چالش های امنیتی جدیدی شده است. سیستم های IoT پیچیده بوده و حاوی آرایش های یکپارچه ای می باشند.
از این رو، حفظ امنیت در سطح حمله به سیستم IoT در مقیاس گسترده چالش انگیز است. راه حل ها باید شامل ملاحظات جامعی برای تامین نیاز امنیت باشند. با این حال، دستگاه های IoT عمدتا در یک محیط خودکار کار می کنند. در نتیجه، مهاجم ممکن است بطور فیزیکی به این دستگاه ها دسترسی داشته باشد. دستگاه های IoT معمولا زمانی در شبکه های بی سیم متصل می شوند که ممکن است مهاجم به اطلاعات خصوصی از طریق کانال ارتباطی بواسطه استراق سمع دسترسی داشته باشد. دستگاه های IoT نمی توانند از ساختارهای امنیتی پیچیده با به دلیل منابع توان و محاسبات محدودشان پشتیبانی کنند. ساختارهای امنیتی پیچیده IoT، نه تنها به دلیل منابع توان، محاسباتی و ارتباطی محدود، بلکه همچنین به دلیل تعامل قابل اعتماد با دامنه فیزیکی، مخصوصا رفتار محیط فیزیکی در مدهای پیش بینی نشده و غیرقابل پیش بینی می باشند، زیرا سیستم IoT نیز بخشی از سیستم سایبر-فیزیکی است؛ سیستم های IoT باید همواره بطور خودکار به یک روش دقیق و قابل پیش بینی با امنیت به عنوان اولویت کلیدی انطباق یابند، مخصوصا در موقعیت هایی که ممکن است شرایط تهدیدآمیز در سیستم های سلامتی روی دهند. علاوه بر این، سطوح حمله جدید توسط محیط IoT معرفی می شوند. چنین سطوح حمله ناشی از محیط های وابسته و بهم متصل IoT می باشند.
در نتیجه، امنیت در سیستم های IoT از ریسک بالاتری نسبت به سایر سیستم های محاسباتی برخوردار است و راه حل سنتی برای چنین سیستم ها بی اثر است. پیامد بحرانی کاربرد گسترده IoT این است که گسترش IoT به یک وظیفه بهم پیوسته تبدیل می شود. به عنوان مثال، سیستم های IoT باید همزمان کارایی انرژی، امنیت، روش های تحلیل کلان داده IoT و قابلیت همکاری با برنامه های نرم افزاری را در طول مرحله توسعه در نظر گیرند. جنبه ای که هنگام پیشرفت ها نمی تواند نادیده گرفته شود. این یکپارچگی، فرصت جدیدی در اختیار محققان از رشته های مختلف قرار می دهد تا چالش های کنونی موجود در سیستم های IoT را از دیدگاه های مختلف بررسی کنند. با این حال، این یکپارچگی همچنین به دلیل ماهیت توزیع دستگاه های IoT منجر به چالش های امنیتی جدیدی می شود که سطح بزرگ و آسیب پذیری فراهم می سازد. این ویژگی دستگاه های IoT، مباحث امنیتی زیادی به بار می آورد. علاوه بر این، پلتفرم IoT، حجم بزرگی از داده های با ارزش تولید می کند. در صورتیکه این داده ها بطور امن انتقال و تحلیل نیابند، در اینصورت نقض حریم بحرانی ممکن است روی دهد.
