پروتکل تبادل برای بهبود هماهنگی برنامه‌ریزی در زنجیره تأمین حمل‌ونقل محور
در این مقاله، مسئله هماهنگی فعالیت‌ها بین تولید کننده‌ها و اپراتورهای حمل‌ونقل از نقطه نظر برنامه‌ریزی تاکتیکی مورد بررسی قرار می‌گیرند. این مسئله مهم در بسیاری از زنجیره‌های تأمین برقرار است. راه‌حل‌های همکاری از قبیل برنامه‌ریزی همکاری، مدل پیش‌بینی و تکمیل (CPRF) و بسیاری از مدل‌های دیگر به صورت کامل خودکار نیستند و به‌خوبی قادر به بررسی و بهبود روابط بین سازندگان و اپراتورهای حمل‌ونقل نیستند. علاوه بر این، برنامه‌ریزی متمرکز دارای کارایی مناسبی در جهت حفظ محرمانگی عناصر هر یک از شرکای زنجیره تأمین نیست. ازاین‌رو هدف این مقاله توسعه یک راهکار برنامه‌ریزی غیرمتمرکز مبتنی بر پروتکل تبادل است. ازاین‌رو راهکار ما می‌کوشد تا به یک راه‌حل برنامه‌ریزی برد –برد دست یافته و بتواند انعطاف‌پذیری مناسبی را برای اپراتورهای حمل‌ونقل فراهم سازد. این پروتکل بر روی یک مکانیسم تعاملی ایجاد شده است که اپراتورهای حمل‌ونقل می‌توانند از آن برای ترغیب تولید کننده‌ها به منظور پذیرش طرح‌هایشان استفاده کنند. در این مقاله تمرکز اصلی بر روی یک مورد تولید کننده و یک مورد اپراتور حمل‌ونقل است. عامل تعیین‌کننده برای پروتکل همکاری یک مجموعه از مدل‌های برنامه‌ریزی مبتنی بر برنامه‌ریزی خطی است که در این مقاله ارائه شده است که از آن‌ها برای شناسایی فاکتورهای مؤثر بر روی عملکرد هر یک از شرکا استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهند که می‌توان طرح‌هایی را به دست آورد که ضمن جلب رضایت سازنده مقدار سود را برای اپراتورهای حمل‌ونقل نیز افزایش دهد. این موارد به‌عنوان مزایای روش پیشنهادی برای همکاری اپراتورهای انتقال چندگانه است.
A negotiation protocol to improve planning coordination in transport-driven supply chains
Journal of Manufacturing Systems Volume 38, January 2016, Pages 13-26
This paper addresses the coordination problem of activities between manufacturers and transport operators (third party logistics) in the context of tactical planning. This critical problem is encountered in many supply chains. Collaborative solutions, such as the Collaborative Planning, Forecasting and Replenishment (CPRF) model, are not fully automatized and remain poorly suited for enhancing the relation between manufacturers and transport operators. Furthermore, centralized planning is not suitable in keeping confidential the objectives of each partner of the same supply chain. Therefore, this work aims to develop a decentralized planning approach based on a negotiation protocol. Our approach tries to reach a “win–win” planning solution and to give some decisional flexibility to transport operators. This protocol is founded on an incentive mechanism that can be used by transport operators to progressively persuade manufacturers to accept a pickup plan. This study is focused on the case of one manufacturer and one transport operator. The key determinants of the coordination protocol and a set of planning models based on linear programming are presented here, followed by the design of the experiments used to identify the factors affecting the overall performance of each partner. The results demonstrate that it is possible to obtain plans that satisfy the manufacturer (i.e., the client of the transport operator) while increasing profit for the transport operator. This is in favor of the application of these principles to the coordination of multiple transport operators.
