دیوارهای سازه‌ای بتن آرمه یکی از مؤلفه‌های اصلی مقاومت ساختمان‌های بلند مرتبه و متوسط  بتن آرمه در برابر زمین لرزه هستند. تجربه‌های به دست آمده از زمین لرزه‌های قبلی نشان می‌دهند که ساختمان‌هایی که دارای دیوارهای سازه‌ای به خوبی طراحی شده هستند، می‌توانند میزان تلفات اقتصادی و جانی را به صورت چشمگیری کاهش دهند. به دلایل عملکردی، دیوارهای سازه‌ای دارای بازشو هایی از قبیل پنجره‌ها، درها و فضای کانال‌ها هستند. اندازه بازشو، موقعیت و شکل بازشو ها می‌توانند عملکرد لرزه‌ای ساختمان را با کاهش مقاومت و قدرت دیوارهای سازه‌ای، کاهش دهد. در طول دهه‌های اخیر، آزمایشات زیادی برای بررسی رفتار دیوارهای سازه‌ای بتن آرمه با وجود بازشو ها و عدم وجود بازشو ها انجام شده است. با این حال مواردی که در آن بازشو هایی با اندازه بزرگ و شکل‌های نامتعارف استفاده شده‌اند، مورد ارزیابی قرار نگرفته‌اند. داده‌های آزمایشی زیادی برای مشخص نمودن رفتار برشی دیوارهای سازه‌ای مورد نیاز هستند. در چنین مواردی، روش‌های المان محدود را می‌توان به عنوان یک جایگزین مناسب برای درک رفتار این سازه‌ها استفاده نمود. در این مقاله مقاومت برشی یک دیوار سازه‌ای که دارای یک بازشو است با  اعمال یک فاکتور کاهش مقاومت بر روی مقاومت دیوارهای سازه‌ای بدون بازشو، بررسی شده است. از آنجایی که روش فاکتور کاهش، کارایی فشرده سازی بتن آرمه دیوار سازه‌ای را در نظر می‌گیرد، در نتیجه با مقاومت برشی محاسبه شده از طریق روش‌های آزمایشی تطبیق دارد. لازم به ذکر است که آسیب دیدن بتن فشرده دیوارهای طبقه اول مهمترین عامل تأثیر گذار بر روی میزان ظرفیت برشی دیوارهای ساختمان‌های چند طبقه است.

Behaviour of Reinforced Concrete Walls with Different Opening Locations Experiment and FEM Analysis

• قبلی
• بعدی